[Amin_Mansouri]

زير ساختار LAN را چگونه بسازيم



براي گوشه گيري و انزواي کاربراني که به تنهايي در خانه مي نشينند و هر شب به بازي اينترنتي مي پردازند يک درمان مؤثر وجود دارد_ البته ما نمي خواهيم اين نصيحت تکراري را تکرار کنيم که بازي را ول کنيد و براي آفتاب و هواي تازه به بيرون از خانه برويد (مادران معمولاً بارها اين نصيحت را تکرار مي کنند). ما درباره دور هم جمع شدن با کامپيوتر هاي مان و برپاسازي يک ميهماني LAN يا لن پارتي (1) صحبت مي کنيم.
لن پارتي يا مهماني LAN در بسياري از موارد شبيه به يک ميهماني معمولي است، که با گپ زدن، غذا و نوشيدني، داستان، و خنده تکميل مي شود. اما در اينجا يک LAN نيز حضور دارد، که براي اجراي بازي ها مناسب است، تا همديگر را بکشيد (البته به شکل مجازي و تخيلي، و براي سرگرمي).
ما فرض مي کنيم که شما مي دانيد که چگونه ميهماني بر پا کنيد. اما ممکن است درباره ساخت بخش LAN لن پارتي اطلاعات خوبي نداشته باشيد. در نتيجه، ما روش ها، نکته ها و اطلاعات مفيدي را براي ساخت يک LAN موفق ويژه ميهماني ها گردآوري کرده ايم، چه اين ميهماني براي چند دوست باشد چه براي چند صد نفر.

پهناي باند

هنگامي که برپاسازي يک LAN دائمي را مدنظر قرار مي دهيد روي طراحي شبکه براي کار در بلند مدت فکر مي کنيد. اما LAN هاي لن پارتي تقريباً هميشه موقتي هستند، و پيش از ميهماني برپا مي شوند و پس از خاتمه ميهماني برچيده مي شوند، در نتيجه، برنامه ريزي آن و پس از خاتمه ميهماني برچيده مي شوند، در نتيجه، برنامه ريزي آن کمي فرق مي کند. بايد براي تعداد مدعوين خوب عمل کند، و پهناي باند کافي را براي هر نفر فراهم کند، اما علاوه بر آن که بايد مطمئن باشد، راه اندازي آن نبايد پرزحمت باشد. حتي يک ساعت قطع شدن در اين نوع LAN، مدت بسيار زيادي به حساب مي آيد. در نتيجه، برنامه ريزي بسيار مهم است.
هر نفر مي تواند به يک ميزبان (host) در اينترنت وصل شود، مگر اين که همگي روي يک سرور بازي (2) که در داخل لن پارتي شما قرار دارد کار کنيد. در نتيجه، محاسبات پنهاي باند را پيش از هر کاري بايد انجام دهيد (که بعداً در اين باره بيشتر توضيح خواهيم داد). محاسبه نيازهاي پنهاي باندکاملاً ساده است: تعداد بازيکن ها را در پنهاي باند مورد نياز يک بازي از سرور خود ضرب کنيد، و حدود 20% را براي اضافه بار اضافه کنيد. با دوستان خوب مي توانيد اضافه بار را کمتر در نظر بگيريد، اما براي کساني که نمي شناسيد بهتر است اضافه بار را بيشتر محاسبه کنيد.
محاسبه پهناي باندي که يک بازي براي ارتباط با ميزان خود نياز دارد نيز ساده است. برنامه رايگان NetStat را از سايت وب (3) AnalogX دريافت و نصب کنيد و هنگامي که بازي در حال اجراست آن را اجرا کنيد.

* براي محاسبه پهناي باندي که يک بازي براي ارتباط با ميزبان خود نياز دارد برنامه رايگان NetStat Live را از سايت وب AnalogX دريافت و نصب کنيد.
به طور منظم کليد ترکيبي ALT-TAB را در برنامه NetStat Live بزنيد و نمودارهاي ارتباط Incoming و Outgoing آن را مشاهده کنيد. به ميانگين ها توجه کنيد و نگران حداکثرهاي نامعمول نباشيد. يک روش ديگر آن است که به نمودارهاي پهناي باندي توجه کنيد که نرم افزار روتر (4) به هنگام بازي نمايش مي دهد، اما براي دقت محاسبه در زمان اندازه گيري فقط يک کامپيوتر در حال بازي باشد.
اگر فکر مي کنيد که بعضي از کاربران بازي هاي ديگري را به اجرا در مي آورند، اين محاسبات را براي همه بازي ها انجام دهيد. بازي اي را بيابيد که به بيشترين پهناي باند نياز دارد، و از آن براي محاسبات استفاده کنيد. احتمالاً از اندازه پايين پهناي باند مورد نياز بازي هاي مدرن به شگفتي خواهيد افتاد. در سمت پايين تر از 50 کيلوبيت در ثانيه کاملاً معمولا است؛ بعضي از بازي ها به کمتر از 10 کيلوبيت در ثانيه نياز دارند. سمت ارسال معمولاً يک چهارم پهناي باند مورد نياز دريافت است.
به عنوان مثال، يک بازي 50 کيلو بيت در ثانيه اي (سمت دريافت) را 22 بازيکن مي توانند با يک پهناي باند 1.5 مگابيت در ثانيه اي به اجرا در بياورند و باز هم 20 درصد ظرفيت آزاد بماند. يک مثال واقعي: 50 کامپيوتر متصل به سرور بازي در يک هتل (با اتصال سيمي) به راحتي توانستند بازي Aces High را به اجرا در آورند.

* براي کمتر از 50 نفر مي توانيد از سخت افزار استاندارد معمولي بهره بگيريد. اگر اندازه شبکه رشد کند احتمالاً به سخت افزارهايي نياز خواهيد داشت که مي توانند بار سنگين را تحمل کنند، مانند اين سوئيچ Trendnet.

ساخت LAN

LAN از دو بخش تشکيل مي شود: زير ساختار فيزيکي (شامل کابل ها، سوئيچ ها، و روتر ها)، و زير ساختار منطقي (سرور DHCP و ساير تنظيم هاي روتر/ شبکه). اگر سالن يا محل برپايي شما هر دو يا يکي از زير ساختارها را داشته باشد، استفاده از آنها در برابر برپايي کل شبکه با تجهيزات خودتان مزايا و معايبي دارد، در نتيجه، وزن هر کدام را بهتر است بسنجيد. ابتدا برپايي بدون تجهيزات موجود را شرح مي دهيم.
يک LAN پايه دست کم به يک روتر که به ارتباط باند عريض وصل مي شود، به درگاه هاي اترنت (5) همه کامپيوترهايي که بازي خواهند کرد، و به مقداري کابل اترنت براي وصل کردن همه چيز به هم نياز دارد.
براي LAN هاي لن پارتي ها حتماً از يک شبکه سوئيچي بهره بگيريد. هاب هاي (6) بدون سوئيچ براي اين کار اصلاً مناسب نيستند. بايد براي ترافيک شبکه فکري کرد. هاب ها وسايلي «کودن» هستند که بلافاصله بسته -بيت هايي (7) را که به يک پورت مي رسند براي همه پورت هاي ديگر ارسال مي کنند، بدين معني که کامپيوترها مجبورند پيش از ارسال کردن بسته - بيت هاي خودشان مدتي را در انتظار بمانند. يک سوئيچ (يا «هاب سوئيچ دار» (8)) يک «هاب هوشمند» است. فعالانه به هر بسته - بيت نگاه مي کند، مقصد نهايي آن را معين مي کند، و سپس آن بسته - بيت را مستقيماً به پورتي هدايت مي کند که بسته-بيت را به نقطه نهايي مي رساند؛ درستي داده هاي بسته- بيت را بررسي مي کند، کيفيت ترافيک را مي سنجد، و اساساً شبيه به يک «پليس راهنمايي بسته-بيت» عمل مي کند تا داده ها از تقاطع ها به راحتي عبور کنند. راحتي عبور و مرور بسته-بيت ها به معني راحت بازي کردن است. در واقع از پهناي باند خام مهم تر است.
از اين روي، ساخت LAN را با چند سوئيچ با تعداد پورت کافي که مي توانند همه کامپيوترهاي ميهماني را به هم وصل کنند آغاز کنيد. اگر کابل کشي را خودتان مي خواهيد انجام بدهيد و فراهم کنيد، مي توانيد از يک سوئي بزرگ و مرکزي بهره بگيريد و از تعداد زيادي کابل بلند براي رسيدن به همه کامپيوترها بهره بگيريد. اگر قرار است بازي کن ها کابل هاي خودشان را بياورند، تجربه نشان داده است که به ندرت کسي کابلي بلندتر از پنج متر به همراه خود مي آورد، در نتيجه، چند سوئيچ کوچک تر را در نظر بگيريد که در نقاط مختلف سال قرار مي گيرند و هر سوئيچ را به سوئيچ هاي ديگر وصل کنيد. بررسي هوشمند بسته- بيت ها از طريق چند سوئيچ کار خواهد کرد.
هنگامي که کامپيوترها به طور فيزيکي وصل شدند، لازم است که از طريق TCP/IP با يکديگر صحبت کنند، بدين معني که هر کامپيوتر لازم است که يک نشاني (9) IP داتشه باشد. با آن که به طور دستي مي توان براي کامپيوتر هر بازي کن يک نشاني IP استاتيک (10) اختصاص داد، چون با بازي کن هايي برخورد خواهيد کرد که نمي دانند چگونه تنظيم هاي TCP/IP خود را تغيير بدهند با دردسر بزرگي مواجه خواهيد شد.اما اگر به دلايل فني مختلف مجبور باشيد که با اين روش کار کنيد، نشانه IP هر کامپيوتر را در يک ورقه جدا يادداشت کنيد (نشاني netmask, gateway، و DNS server رافراموش نکنيد) و اين يادداشت ها را به بازي کن ها بدهيد. دستورالعمل هاي تغيير دادن دستي نشاني ها را روي يک وايت بورد مي توانيد بنويسيد.
البته، براي اختصاص دادن نشاني هاي IP، داشتن يک سرور DHCP (معمولا يک روتر مجهز به سرور DHCP توکار) بسيار آسان تر است، اما حتماً ظرفيت DHCP را بررسي کنيد. بسياري از روترها فقط مي توانند تا 50 نشاني IP را اختصاص بدهند، که اگر بيش از 50 کامپيوتر بخواهد به شبکه وصل شود مسئله به وجود مي آيد. افزايش اندازه استخر انتساب (11) DHCP روتر به دست کم 100 يا 150 نشاني فکر خوبي است، چون اين اضافه بار مي تواند ماشين ها يا وسايلي را نيز به حساب بياورد که يکIP مي گيرند و به طور غير منتظره از شبکه قطع مي شوند.
آيا بايد زحمت دستيابي بي سيم 802.11 را نيز به خودتان بدهيد؟ خير، چون اکثر کامپيوتر ها از نوع کامپيوترهاي روميزي و داراي پورت هاي اترنت هستند. تأخير ناشي از سيگنال هاي بي سيم مناسب بازي هايي که به سرعت نياز دارند نيست. اگر تعداد بازي کن ها کم باشد مي توان از شبکه بي سيم بهره گرفت.
* پس از آن که زير ساختار نصب شود (به سوئيچ واقع در جلو توجه کنيد)، حتي سازمان دهنده لن پارتي مي توان از ثمرات زحمت خود لذت ببرد ( او در سمت چپ سوئيچ است).

روتر

روتر به صورت دروازه اي بين همه بازي کن هاي LAN و اينترنت عمل مي کند، و چند کار مختلف انجام مي دهد. در سطح پايه، همچون يک تقسيم کننده هوشمند کار مي کند، و ارتباط باند عريض را به گونه اي تقسيم مي کند که هر کامپيوتر شبکه بتواند با اينترنت صحبت کند. معمولاً نشاني هاي IP را از طريق سرور DHCP خود به LAN اختصاص مي دهد، و بايد به صورت يک ديواره آتش يا فايروال (12) نيز عمل کند و به هنگام باز کردن پورت ها براي ارتباطات بيروني، جلوي ارتباطات ناخواسته را در صورت لزوم بگيرد. وصل کردن روتر به لن پارتي آسان است: کابل ارتباط باند عريض اينترنت را به رابط WAN يا پورت Internet روتر و سپس سوئيچ هاي آن را به هر پورت LAN موجود وصل کنيد.
کيفيت و قدرت روتر مورد نياز شما اساساً به دو چيز بستگي دارد: تعداد بازي کنان LAN و اين که آيا اين بازي کن ها از «شهروندان خوب لن پارتي» هستند يا نه.
يک روتر معمولي مي تواند براي 10 يا 20 کامپيوتر به خوبي سرويس بدهد. اما اگر 40 تا 50 ميهمان داشته باشيد به روترهاي پيشرفته تر با امکانات ويژه نياز خواهيد داشت. اگر ميهمانان به عمل دريافت ويدئو از اينترنت دست نزنند نبايد مشکلي براي يک روتر معمولي پيش بيايد. در غير اين صورت، بايد از يک روتر هوشمند بهره بگيريد.
* استفاده از سوئيچ ها کار را آسان مي کند. از برنامه هاي مانند WireShark براي محاسبه نيازهاي سوئيچي شبکه مي توانيد بهره بگيريد.

سرور

اجراي امور مربوط به يک سرور اختصاصي در يک لن پارتي ساده است و شامل دو چيز مي شود. اول، براي آسان سازي پيدا کردن سرور بازي در شبکه، به کامپيوتر سرور بازي يک نشاني IP استاتيک اختصاص بدهيد و اين نشاني را بر روي يک وايت برد بنويسيد يا در چند برگه کاغذ بنويسيد و به هر بازيکن بدهيد. سپس، هرگاه کامپيوتر هاي بازيکن ها از انها يک نشاني سرور خواست، کافي است نشاني IP ( و صورت لزوم، شماره پورت) را وارد کنند.
ديواره آتش روتر مشخص مي کند که آيا سرور براي دنياي خارج قابل رؤيت و قابل دستيابي خواهد بود يا نه. اگر بخواهيد سرور بازي لن پارتي را خصوصي نگه داريد، اطمينان يابيد که روتر طوري برپا نشده باشد که ارتباطات روي پورت هايي را اجازه بدهد که اين سرور براي ارتباط با دنياي خارج به آنها نياز دارد.
* باازمايش سرعت DSL Reports به رايگان مي توانيد توان پهناي باندLAN خود را محاسبه کنيد.

توان برقي سالن

برق رساني به لن پارتي ها بسيار دشوار تر از برپا کردن خود LAN است. اگر سالني تا به حال تحت آزمايش وصل شدن تعداد زيادي کامپيوتر تشنه برق قرار نگرفته باشد ممکن است سيستم برق سالن تحت فشار فوق العاده اي قرار بگيرد. برنامه ريزي درست در اينجا بسيار مهم است.
هر خط برق اکثر سالن هاي تجاري حداکثر 25 آمپر مي تواند برق برساند. اگر فرض کنيم که هر کامپيوتر 600 وات مصرف داشته باشد، هر خط برق بايد بتواند به حداکثر 9 يا 10 کامپيوتر برق برساند. (توجه داشته باشيد که بازي کن هاي کامپيوتر معمولاً از کامپيوترهاي قدرتمندي بهره مي گيرند که از کارت هاي گرافيک SLI استفاده مي کنند. معماري SLI از دو يا چند کارت گرافيک بهره مي گيرد.) براي هر کامپيوتر 3 يا 4 آمپر در نظر بگيريد. لپ تاپ هاي بازي مصرف کمتري دارند: بين 1.5 و 2 آمپر.

پي نوشت ها :


1. LAN party
2. game server
3. http://www.analogx.com
4. router
5. Ethernet
6. hub
7. packet
8. switched hub
9. IP address
10. static IP address
11. DHCP assignment pool
12. firwall

منبع: ريز بردازنده شماره193

[parvin]

جالب بود.