[Amin_Mansouri]

  بيمـــاری فشـــار بـــرداری                              ترجمه :اروند حميد  

يك بطري در بسته حاوي نوشابه گاز دار را در نور نگه داريد .محتويات آن دقيقا" شبيه آب به نظر مي رسد اگر بطري را تكان دهيد .حبابها به سرعت به سطح آب مي روند .پس از آن ديگر حبابهايي
 كه تشكيل آنها كمي طول مي كشد ،توليد نمي شوند .ديگر توليد حبابها و جوش زدن آنها مشاهده نمي شوند .حالا در بطري را بازكنيد ،پس از انفجار گاز ،حبابهاي فراواني وجود دارد .در كمال تعجب خواهيد ديد كه براي مدتي جوش حبابها ادامه خواهد داشت .حالا تكليف شما اين است كه درب بطري حاوي نوشابه گاز دار را طوري باز كنيد كه هيچ حبابي تشكيل نشودآيا چنين چيزي ممكن است ؟بياييد فرض كنيم كه در پوش مخصوص روي بطري گذاشته شده است كه داراي يك و الو است .هنگامي كه و الو به مقدار بسيار جزئي باز مي شود .مقدار بسيار كمي گاز خارج مي شود .و الو فورا" بسته مي شود تا از خروج مقدار بيشتري از گاز جلوگيري كند. اگر اين كار را به دفعات بسيار زياد در يك دوره زماني انجام دهيد ،مي توانيد تكليف خود را با موفقيت به پايان برسانيد .گاز نوشابه خارج مي شود و ديگر حبابها توليد نمي شود.ما بايد آنچه را در هنگام فشار برداري نوشابه گاز دار اتفاق
مي افتد مورد تجزيه و تحليل قرار دهيم .هنگامي كه در بطري با سرعت باز مي شود ،گاز دي اكسيد كربن كه داراي فشار تقريبي psi 50 است و روي سطح آب قرار گرفته است ، به سرعت خارج شده و وارد اتمسفر مي شود .اين همان قضيه قديمي است كه گاز از جايي كه فشار بيشتر است به سوي جايي كه فشار كمتر است جاري مي شود .در حالي كه Co2 محلول در آب هنوز تحت فشار بالايي است ، مولكولهايي كه نزديك سطح آب قرار دارند پرسش خود را از آب بسوي هوا آغاز مي كنند . وقتي مولكولهايي سطحي از آب خارج ميشوند فشار در سطح آب كم شود
 و مولكولهايي زير سطح آب جاي آنها را بگيرند و اين روند ادامه مي يابد . بعضي از مولكولهاي co2  به اين ترتيب خارج  مي شوند ، اما بعضي ديگر راه بهتري براي خروج مي يابند . اگر هسته اي در اطراف پيدا شود ،مولكولهاي       co2 اطراف آن جمع مي شوند .اين هسته ممكن است يك ذره خاك و يا خراشي درون بطري و يا چيز ديگري  باشد .مولكول هاي co2 زيادي در اطراف آن ذره تجمع مي يايند و به سرعت حبابها ظاهر مي شوند . حبابها
به حد كافي  رشد مي كنند و بيليون ها مولكول را با هم به سطح آب مي برند .اين شيوه از صرف كردن وقت  براي حركت هر مولكول به تنهايي به سوي سطح ، كارايي بسيار بيشتري دارد.
حال اگر ظرف محتوي مايع به گونه اي طراحي شود كه بتوان در آن را كم  كم باز كرد ، مقداري از گاز كه از سطح آب خارج مي شود ، و باعث كاهش فشار در سطح آن مي شود ، توليد  جوشش و بي نظمي نخواهد كرد يعني اتفاقي كه هنگام باز كردن
 ناگهاني بطري نوشابه گاز دار افتاده ، تكرار نمي شود . تعدادي از مولكولهاي
Co2 به راحتي خارج مي شوند ،تعدادي از مولكولها به سطح آب يعني جايي  كه  فشار كاهش يافته است حركت ميكنند و مولكولهاي زيرين به سمت بالا حركت مي كنند تا فشار گاز درون بطري نوشابه يكسان شود .
فشار گاز آنقدر كاهش نمي يابد كه مولكول هاي  co2 فرصت تجمع در اطراف يك هسته و تشكيل حباب بدهد
اگر اين فرايند چند بار تكرارشود گاز نوشابه خارج مي شود ، بدون اينكه حبابي تشكيل  شود.
كار برد اين موضوع براي شما به عنوان غواصان اسكوبا چيست ؟ شما بطري نوشابه گاز دار هستيد كه هزاران هسته درونتان وجود دارد . پلاكت ها ،سلول هاي خوني و كلات ها        نمونه هاي بسيار جزئي از چيزهاي بسيار زيادي هستند كه در خون شما
 وجود دارند . زير فشار آب رفتن و سپس با سرعت بالا آمدن مانند به سرعت باز كردن در بطري نوشابه گاز دار است . شما در اثر تشكيل حبابها در خون و جاهاي ديگر بدنتان دچار dcs مي شويد .صعود آهسته پس از يك غوص عميق به گازي كه فشار بالايي دارد فرصت مي دهد بدون تشكيل دادن حباب ، بدن شما را ترك كند .حالا سوال اين است :" غوص كردن تا چه عمقي باع
تشكيل حبابهايي مي شود كه منجر به ابتلا بهdcs مي شوند ؟" جي .اس ها لدان در نيمه اول قرن بيستم كشفكرد كه اگر شخصي تا عمقي در آب پائين برود كه  فشار آن به نصف برسد ، امكان تشكيل حبابها وجود دارد .اين نسبت دو به يك است .
 هالدان اولين جدولهاي غواصي  را براي نيروي  دريايي انگليس ابداع كرد . اگر
غواصي در عمق 33 فوتي آ ب دريا غوص كند ، يعني جايي كه فشار 2 اتمسفر است و سپس با سرعت به سوي  سطح آب صعود كند ، امكان  تشكيل حباب وجود دارد . اين نسبت دو به يك است . اگر عمق غوص به 25 فوت محدود شود ، يعني جايي
 كه فشار 8/1 اتمسفر است و سپس به سوي سطح آب بالا رود ، فشار به نصف كاهش نمي يابد . حال پارايك  قدم فراتر مي گذاريم ،اگر غواصي تا عمق 66 فوتي يعني جايي كه فشار
3اتمسفر است ، است غوص كند و سپس به سوي عمق 33 فوتي (با فشار2 اتمسفر ) صعود كند ، احتمال بروز dcs نا چيز است ،چون اين نسبت سه به دو است .اگر شخصي به عمق 99 فوتي برود(فشار 4 اتمسفر ) و سپس
با سرعت به عمق 33 فوتي (فشار 2 اتمسفر ) صعود كند ، نسبت آن چهار به دو كه همان دو به يك است مي شود و احتمال بروز dcs  وجود دارد . پس از آناليز حباب ها ي كه در dcs تشكيل مي شوند ، آشكار شد كه اين حبابها
تقريبا" %100 از نيترو‍‍‍ژن تشكيل شده اند .پل برت ، دانشمند فرانسوي ،در 1880 هنگامي كه روي نمونه هاي _____  كار مي كرد ، متوجه اين موضوع شد . از آنجايي كه اكسيژن در فرا يندهاي  متا بوليسمي در
بدن مصرف مي شوند ودي اكسيد كربن نيز در مقادير بسيار جزئي در بدن يافت مي شوند و به راحتي نيز در آب حل مي شود ،پس منطقي است كه نيتروژن تنها عامل ابتلا به dcs  باشد نيتروژن در چربي 3/5 بار بهتر از آب حل مي شود. حبابها هاي نيتروژن
 نه تنها در محيط هاي آبي مانند خون  تشكيل مي دهند ،بلكه در محل ها يي كه چربي وجود دارد نيز به راحتي توليد مي شوند . حبابهاي نيتروژن در چربي هاي زير پوست ، ستون فقرات و مفاصل تشكيل مي شوند . غواصان چاق بايد واقعا" جانب احتياط را
 نگه دارند ، چون احتمال بروز dcs  در آنها بسيار زياد است .
در زير حبابهاي dcs و حباب age به ترتيب مقايسه شده اند :حبابهاي dcs هنگامي تشكيل مي شوند كه غواصي با سرعت بسيار زياد به سمت بالا حركت مي كند ، در حالي كه حبابهاي age هنگامي كه غواصي ضمن صعود نفسش را حبس مي كند ، توليد مي شوند .
 حبس كردن نفس باعث انبساط بيش از حد ريه ها مي شود و منجر به تزريق حبابها به درون جريان خون مي گردد.
حبابهاي dcs  معمولا" در سياهرگ ها يي كه فشار پاييني دارند تشكيل مي شوند و سپس در ريه ها به دام مي افتند ، اما حبابهاي age با زور به درون سرخگ ها برده مي شوند و بسياري از آنها در مغز گرفتار مي شوند
حبابهاي بيماري فشار برداري طي يك دوره زماني تشكيل مي شوند ،ولي همه حبابهاي age به طور همزمان
به درون خون هل داده مي شوند.
حبابهاي dcs عمدتا" از نيتروژن تشكيل شده اند ،در حالي كه حبابهاي  age محتوي هوا (%78 نيتروژن و%21 اكسيژن )هستند .حبابهاي dcs هم در خون وهم در بافت چربي تشكيل مي شوند ، اما حبابهاي age 
عمدتا" در جريان خون يافت مي شوند.
جدولهاي فشار برداري نيروي دريايي ايالات متحده آمريكا ، اولين بار در سال 1915 با استفاده از اطلاعات
حاصل از كشفيات هالدان ، رسم شدند . اين جداول در سال هاي 1937،1957 وسرانجام  1985 مورد ويرايش و تجديد نظر قرارگرفتند .حالا مهم است كه نحوه استفاده از جداول فشار برداري  مانند جدول naui   
طراح غواصي تفريحي padi ويا جدول فشار برداري نيروي دريايي ايالات متحده آمريكا را ياد بگيريم .
پيش از خواندن ادامۀ مطالب ، شما بايد بتوانيد از همۀ اجزاي جدول به خوبي سر در بياوريد .
حالا كه ياد گرفتيد چگو نه از جدول فشار برداري نيروي دريايي ايالات متحده آمريكا استفاده كنيد ، دو مساله
زير را حل كنيد:
1. غواصي به عمق 40 فوتي ميرود و زمان ته آب 135 دقيقه است . پس از ترك آب غواص به مدت يك ساعت و30 دقيقه روي سطح آب مي ماند . غواص دوباره وارد آب مي شود و به عمق 100 فوتي مي رود.
اين بار زمان ته آب 20 دقيقه است . آخرين استيج فشار برداري (اگروجود داشته باشد) چيست؟
غواص پس از ترك آب در كدام گروه تكرار شونده قرار مي گيرد ؟
2. غواصي به عمق 100 فوتي مي رود و زمان ته آب 20 دقيقه است . پس از ترك آب غواص به مدت يك  ساعت و 30 دقيقه روي سطح آب مي ماند . غواص دوباره وارد آب مي شود و به عمق 40 فوتي ميرود اين بار زمان ته آب 135 دقيقه است . اخرين استيج فشاربرداري ( اگر وجود داشته باشد ) چيست؟
·                        غواص پس از ترك آب در كدام گروه تكرار  شونده قرار مي گيرد ؟ پس از حل كردن اين مسائل بايد گفته شود كه نتيجه بطور قابل ملاحظه اي متفاوت است اما عمق غوص ، زمانها و وقفه هاي سطح آب در هر دو مساله يكسان ميباشد. در اولين مساله احتمال بروز DCS  براي غواص وجود داشت . در مساله دوم بسيار بعيد است كه غواص به DCS  مبتلا شود اين نكته قانون بسيار مهمي در غواصي اسكوبا است : ابتدا غوص عميق تر را انجام دهيد . اين قانون با نام « نمايه غواصي طبيعي » شناخته شده است . غواصاني كه از كامپيوتر استفاده مي كنند
 معمولا" طبق نمايه هاي بر عكس عمل مي كنند يعني آنها هميشه ابتدا غوص عميقتر را انجام نمي دهند استفاده صحيح از كامپيوتر و دور ماندن از استيج فشار برداري ثابت نكرده اند كه در استفاده از نمايه هاي برعكس ، احتمال بيشتري براي ابتلا به DCS
وجود دارد نمي توان گفت اين امر به علت استفاده از جدول است . در اغلب دفترچه هاي ثبت وقايع غواصي مواردي وجود دارد كه براي ترسيم نمودار غواص ما ضروري هستند در هر غوص، توجه به نمايه غوصتان به دلايل متعددي مهم است براي مثال اگر بعد از
 يك غوص به مدت 4 ساعت بيهوش شديد نمايه ثبت شده عاملي تعيين كننده براي تصميم گيري در مورد درمان و باز گرداندن حيات به ما محسوب ميشود . اگر در نمايه ما غوصي 100 فوتي به مدت 30 دقيقه بدون استيج فشار برداري يا با فشاربرداري جزئي ثبت شده باشد
 آنگاه تلفن كردن به شبكه سوانح غواصي در مرحله اول كار قرار مي گيرد يادگيري نحوه ثبت كردن غوص در دفترچه ثبت وقايع بخش مهمي از هر دوره آموزشي غواصي اسكوبا را تشكيل مي دهد . در حال حاضر استفاده از كامپيوترهاي فشاربرداري بين غواصان بسيار
متداول است . اين دستگاهها وسائل الكترونيكي ظريفي هستند كه سطوح نيترو‍‍ژن در محفظه هاي بافتي مختلف در بدن غواص را نشان ميدهند استفاده از انها به غواص اجازه ميدهد در زير آب آزادي بيشتري داشته باشد و ثابت شده است كه وسايل مطمئن و قابل اعتمادي هستند
بدون وجود كامپيوتر ، غواص گرفتار جدول فشار برداري خواهد شد و اغلب اوقات براي غواصاني كه براي ورزش غوص مي كنند بسيار محدود است مثلا" اگر قصد داشته باشيد كه در عمق 100 فوتي غوص كنيد و زمان ته آب 15 دقيقه باشد وسپس به عمق 90 فوتي صعود كنيد ،
 هيچ راهي براي مشخص كردن مدت زماني كه مي توانيد در عمق 90 فوتي بمانيد وجود ندارد جداول نيروي دريايي آمريكا به شما مي گويند كه حداكثر زمان ته آب در
 عمق 100 فوتي ، 25 دقيقه است در اين نقطه شما بايد با سرعت يك فوت در ثانيه صعود كنيد قانوني مبتني بر اينكه در راه صعودتان بايد در عمق 90
 فوتي توقف كنيد وجود ندارد شما بايد پس از ترك كردن ته آب ، طي 100 ثانيه ( با سرعت يك فوت در ثانيه ) از آب خارج شويد اما ما اغلب يه اين شيوه غوص نمي كنيم يك غوص
 معمولي در آب هاي گرم اقيانوس معمولا" به اين صورت است كه تا عمق 100 فوتي غوص مي كنيد و براي پنج تا ده دقيقه آنجا مي مانيد و سپس به سوي عمق كمتر حركت مي كنيد
 ممكن است در عمق 60 فوتي براي مدت كوتاهي به كاوش و جستجو بپردازيد و سپس امكان دارد براي يك دقيقه يا بيشتر به عمق 70 فوتي غوص كنيد و بعد از آن احتمالا" غواص بسوي
 عمق كمتر از 20 فوت بالا ميرود و آنجا مي ماند تا ذخيره هواي مخزن كم شود با استفاده از كامپيوتر غواص ، وجود يا عدم وجود گاز نيتروژن به طور پيوسته كنترل و تنظيم ميشود. در هر عمقي پيش از اينكه خطر
 بيماري فشاربرداري به تهديدي جدي براي غواص تبديل شود غواص از مدت زمان باقي مانده بطور كامل مطلع ميشود كامپيوترهاي غواصي همچنين غواص را از سطح نيتروژن در محفظه هاي بافتي بدن را
هنگامي كه غواص بيرون آب است مطلع نگه مي دارند. در غوصهاي تكراري مقدار نيتروژن باقي مانده در بدن از غوصهاي قبلي در وقفه هاي سطح آب نيز توسط كامپيوترها محاسبه ميشود. در ايالات متحده آمريكا، سالانه كمي كمتر از هزار غواص تحت درمان DCS  قرار مي گيرند بيش از 2/1 آنها غواصاني هستند كه از حدود NDL  موجود در جدول يا كامپيوتر فراتر نرفته اند و هيچ كدام از آنها از قوانين غواصي تخلف نكرده اند سالانه حدودا" 100 غواص در اثر ابتلا به بيماري فشاربرداري دچار مرگ ميشوند. اگر شما دچار اين بيماري شويد چه اتفاقي مي افتد؟ به طور كلي علائم و نشانه هاي اين بيماري بشرح زير مي باشند:
·  خستگي غير معمول : خستگي ، عارضه متداولي نيست اين خستگي مانند نياز به خوابيدن بعد از يك غوص طاقت فرسا نيست اين خستگي جانكاه است ذخيره هواي غواصي در جورج ليك در عمق 90 فوتي تمام ميشود و او با سرعت صعود مي كند بعد از ورود به قايق پارويي ، غواص به زير صندلي ها ميرود به خواب فرو ميرود . هنگامي كه دوستان او به قايق رسيدند براي بيدار كردن او دچار گرفتاري شدند.
· خارش و يا التهاب پوست : اين علائم نتيجه تشكيل حباب هاي نيتروژني در چربي زير پوست ميباشد حباب ها پوست را بلند مي كنند و باعث كشيدگي آن مي شوند و به اعصاب فشار وارد مي كنند كه باعث
 خارش پوست ميشود وقتي جريان خون به «جنگ » حباب ها مي آيد پوست قرمز ميشود اين شيبه پشه گزيدگي است اين التهاب معمولا" پس از زمان كوتاهي برطرف ميشود.
·  سرگيجه : گاهي اوقات جبابهاي نيتروژن در مايعات گوش داخلي تشكيل ميشود اين امر باعث ايجاد سرگيجه و احساس  در غواص ميشود سرگيجه احتمالا" چند ساعت طول مي كشد و تا زماني كه حباب ها تحليل روند ادامه دارد .
·  درد شديد ، خصوصا" در مفاصل : بيماري فشاربرداري « تيپ I » همراه با درد  در ماهيچه ها و يا استخوانها و مفاصل است اين دردها متداول ترين شكايت از اين بيماري هستند و بالا تنه ( بازوها و شانه ها ) بيشتراز پايين تنه تحت تاثير آنها قرار مي گيرد . هنگامي كه حبابهاي نيتروژن در مفاصل تشكيل مي شوند ، هنگام حركت مفاصل درد آغاز ميشود دردهاي ناشي از اين بيماري معمولا" شديدتر مي شوند تا پس از مدتي به حد معيني مي رسند مگر اينكه شانه هايتان را روي والو يك مخزن محكم ببنديد كه پس از آن درد معمولا" بعد از مدتي فروكش مي كند.
· خفــــــگي : اگر تعداد زيادي از حباب هاي نيتروژن در سياهرگ ها تشكيل شوند ، از طريق قلب بسوي ريه ها پيش مي روند . در آنجا بسياري از آنها هنگامي كه رگها به مويرگ تبديل مي شوند، در دام مي افتند اگر تعداد حباب هايي كه در ريه جمع شده اند به حد كافي برسد،فرآيند تنفس دچار اختلال مي شود بعضي از اين حبابها ممكن است در بطن راست قلب تجمع كنند در اين حالت نفس غواصي بند مي آيد و احساس خفگي به او دست ميدهد اين حالت شبيه نفخ داشتن است. بروز حالت خفگي نشانه وخيم بودن بيماري فشاربرداري است در اين حالت احتمال زنده ماندن بسيار ضعيف است.
·  مشــــكلات  عصبـــــي : اگر حبابهاي نيتروژن در چربي هاي موجود در ستون فقرات تشكيل شوند، اعصاب ممكن است فشرده شوند و انتقال الكتريكي مختل شود اين حالت به عنوان « تيپ II»  بيماري
 فشاربرداري شناخته شده است اگر اعصاب حسي تحت تاثير قرار گرفته باشند ممكن است حس مور مور شدن ، كرختي و يا بي حسي در بدن بوجود آيد . اگر اعصاب حركت حركتي فشرده شوند علائم رعشه ظاهر مي شود بيماري فشاربرداري تيپ I را بهتر از تيپ II  ميتوان درمان كرد .
در سال 1990 بكه سوانح غواصي DAN  تحقيقي در مورد شايع ترين نشانه هايي كه غواصان مبتلا به بيماري فشاربرداري گزارش داده اند انجام داد نتايج اين تحقيق چنين هستند:
درد 41%  کرختی  17% سرگیجه 8/7%  ضعف 7/5% سردرد  7/5%  احساس تهوع 9/3 %  خستگی مفرط 9/3%
مجموعه دیگر از اطلاعات در مورد شایع ترین نشانه های فشاربرداری در مجله ایمرسد منتشر شده است . این مقاله در نسخه زمستان 1998 موجود است و حاوی نتایج زیر است :
کرختی 7/22%  درد  7/22% سردرد 4/7% ضعف 4/6% خستگی مفرط2/6%  احساس تهوع 5%  اختلال در راه رفتن 6/2%   اختلالات تنفسی 4/2%  کاهش حساسیت
 پوست 3/2 % خارش 3/2% اختلالات بینایی 8/1% انقباض عضلانی 7/1%  بیهوشی 1%   مجموعه جالب دیگری از اعداد و ارقام به زمان شروع ظاهر شدن علائم  DCS در 60% از غواصانی که به آن مبتلا شده اند
 DCS پرداخته است . به نقل از شبکه سوانح غواصی درسال  1990  طی 30 دقیقه ظاهر شده اند ، 40% باقیمانده تا 30 دقیقه یا بیشتر پس از خروج از آب هیچ نشانه ای از بیماری را احساس نکرده اند. در
میان این 40% ، 1  افراد علائم بیماری را قبل از 2 ساعت احساس کرده اند در 1  دیگر آنها این موضوع 6 ساعت طول کشیده و در بقیه ظهور علائم بیماری یک روز یا بیشتر طول کشیده است
. به همین منوال ، شبکه سوانح غواصی متوجه شده بود، 95% غواصان مبتلا به   DCS  علائم را در کمتر از 24 ساعت بعد از ورود به سطح آب بروز داده اند . همچنین گاهی اتفاق افتاده است
 که غواصی در صبح غوص کرده است و سر میز شام دچار سر گیجه شده است . بسیاری از غواصانی که به بیماری DCS مبتلا می شوند، ابتلا به این بیماری را انکار می کنند . در
 واقع انکار کردن مهمترین مشکل این بیماری محسوب می شود . امتناع از پذیرش شکست، امتناع از هزینه های زیاد برای اتاق فشار و شباهت علائم  DCS با علائم بیماریهای معمولی بعضی از دلایل انکار این بیماری محسوب می شوند . متاسفانه اگر این بیماری به سرعت درمان نشود ، شرایط بیمار وخیم میشود.هر چه درمان سریعتر انجام شود ، شانس بهبود کامل آن بیشتر است . مطابق آمار DAN  نیمی از غواصان مبتلا به   DCS  ، پس از گذشت 24 ساعت توسط پرسنل پزشکی معاینه شده اند . طبعا" درمان  DCS  پس از گذشت 2 هفته نتیجه بسیار کمی خواهد داشت و عوارض آن به احتمال بسیار قوی دائمی خواهد شد. درمان اولیه برای موارد مظنون به DCS  ، بکار بردن اکسیژن خالص است . هیچ چیز دیگری همراه هوا نباید باشد. این امر باعث افزایش سطح اکسیژن در بدن میشود. در مناطقی که احتمال وجود حبابهای نیتروژنی ناشی از DCS  وجود دارد،اکسیژن به سوی بافتهای اطراف حرکت میکند( انتقال از جایی که فشار بالاست به جایی که فشار پایین است ) از آنجا که حبابهای نیتروژنی باعث سو شدن جریان خون میشود، استفاده از اکسیژن خالص سلولهای بدن را نجات می دهد . هر چه اکسیژنی که تنفس میشود خالصتر باشد، سطح نیتروژن موجود دربدن کاهش بیشتری می یابد زیرا نیتروژن به سوی محیط مملو از اکسیژن منتقل میشود، سپس وارد جریان خون میشود و پس از آن از طریق ریه ها از بدن خارج میشود .در همین موقع نیتروژن موجود در حبابها در مقایسه با نیتروژن دارای فشاربسیار پایین موجود در بافتهای اطراف حباب ، دارای فشار بسیار بالایی است. این امر باعث خروج نیتروژن موجود در حبابها و حل شدن آن در مایع بافتها میشود. تنفس اکسیژن خالص باعث تحلیل رفتن حبابهای نیتروژنی میشود. در مورد حبابهای  AGE  نیز همین اتفاق رخ میدهد. بخشی از این حبابها که موضوع بحث ماست ، گاز نیتروژن است. سلولهای بدن انسان برای حفظ حیات از اکسیژن استفاده می کنند ، اما جریان اکسیژن را متوقف نمی کنند. بازگشت غواص به تنفس هوای معمولی این فرایند را برعکس می کند و باعث بازگشت نیتروژن به حبابها و بافتها میشود . عملیات فشار گذاری باید پیش از اینکه تغییری در ترکیب شدن گازها روی دهد، شروع شود. شایان ذکر است که اکسیژن در کمتر از  1   زمان استفاده میشود و در زمان استفاده نیز در 90% موارد غلظت آن کمتر ا حد تعیین شده است .فشارگذاری در آب کار خطرناکی است اما طبق دفترچه راهنمای غواصی نیروی دریائی ، اگر امکان دسترسی به تجهیزات هوای فشرده طی 12 ساعت وجود نداشته باشد، فشارگذاری در آب راه حل مناسبی است.
بطور همزمان باید با  DAN   مشورت کرد و مقدمات تخلیه را فراهم نمود. غواصی که مظنون به  DCS  است، باید به بخش اورژانس نزدیکترین بیمارستان منتقل شود. پزشکانی که مشغول بکار هستند باید آموزشهای لازم برای تماس گرفتن با DAN را دیده باشند. پزشکان اورژانس و DAN   در مورد بهترین شیوه درمانی می توانند تصمیم بگیرند. اگرشرایط ایجاب میکند بیمار باید به نزدیکترین اتاق فشار عملیاتی انتقال داده شود. DAN باید در چنین مواردی قادر به امداد رسانی باشد . استفاده از اکسیژن باید تا زمانی که غواص تحت مراقبت پرسنل اتاق فشار قرار میگیرد ادامه داشته باشد.
جــــــــد ول صفحــــه 6
محور عمودی Y نمایانگر عمق است . این جدول 6 نیروی دریایی امریکا است که برای درمان  DCI  استفاده میشود.
رنگ سبز نمایانگر تنفس اکسیژن و رنگ آبی نمایانگرتنفس هوا است توجه کنید که یک سقوط 4/2 دقیقه ای به تنفس اکسیژن در عمق 60 فوتی وجود دارد . این با یک دوره تنفس اکسیژن 100% در عمق 60 فوتی به مدت 20 دقیقه دنبال می شود ، و به دنبال آن نیز یک دوره 5 دقیقه ای تنفس هوا وجود دارد بقیه  آن نیز واضح است کل درمان 4 ساعت و 7/47 دقیقه به طول می انجامد در موارد دشوار تنفس اکسیژن تا عمق 60 فوتی و یا 30 فوتی ممکن است ادامه داشته باشد . در مواردی که حبابها در مغز تشکیل میشوند (  AGE ) فشار ممکن است تا عمقی معادل با 165 فوت افزایش داده شود.در این عمق حبابها به 5/1 برابر حجم اولیه خود می رسند. تغییر دادن تنفس هوا به تنفس اکسیژن معمولا با تنفس هوا از اتاق فشار و سپس قراردادن ماسکی روی صورت برای تنفس اکسیژن خالص کامل میشود . در اتاق فشارهای تکنفره چنین امری عملی نیست ، بنابراین موارد DCI  با اکسیژنی که فشار آن معادل عمق 30 فوتی است درمان میشود. این شیوه از مسمومیت ناشی از اکسیژن جلوگیری میکند. حال توضیح اندکی در مورد DNA ضروری به نظر میرسد شبکه حوادث غیر مترقبه غواصان در سال 1980 تاسیس شد. این سازمان غیر انتفاعی مسئولیت کمک به غواصانی را که به خدمات پزشکی اورژانسی نیاز دارند، به عهده دارد این سازمان به طور 24 ساعته خدمات پزشکی اورژانسی ارائه میدهد و شماره آن (8111-684 )919 است . هنگاهی که غواص یا پزشکی با این سازمان تماس میگیرد، پزشک متخصص در مشکلات پزشکیزیر سطحی برای مشاوره آنجا حاضر است. آنها همچنین به جدیدترین لیست اتاقهای فشار که میشود از آنها برای درمان موارد مشکوک به AGE  و یا DCS   استفاده کرد، آشنایی کامل دارند. این لیست تنها در اختیار پرسنل پزشکی قرار داده میشود. سالیان متمادی نگارنده این مقاله با این فکر غلط که اگر غواص با شیوه صحیحی خودش را به سطح آب برساند ( در آن زمان با سرعت 25 فوت در دقیقه و اکنون 60 فوت در دقیقه ) و از زمان مجاز در جدول فشاربرداری نیروی دریایی در عمق های مختلف برای اجتناب از رسیدن به سقف، فراتر نرود، از تشکیل حبابهای نیتروژنی وحشتناک و ابتلا به بیماری فشاربرداری جلوگیری میشود. بعد از آن داپلر نتایج تحقیقاتش را منتشر کرد . دستگاههای داپلر به گونه ای طراحی شده بود که می توانست از بیرون آنچه را که درون رگ های خونی می گذشت ، مورد بررسی و کنترل قراردهد . شخصی تصمیم گرفت خون غواص را پس از غوص های «ایمن» بررسی کند نتایج این بررسی شگفت انگیز بود . در بسیاری از غوص هایی که ما فکر می کردیم حبابی تشکیل شده است ، حبابها تولید شده بودند واضح بود که این حباب های «اندک» آسیبی نمی رسانند این حبابها معمولا" در ریه ها به دام می افتند و در اتمسفر حل میشوند و منجر به بروز علائم آشکار بیماری نمی شوند بنابراین نام مستعار « حبابهای خاموش» به آنها داده شد.تشکیل حبابهای خاموش نیز مطلوب نمی باشد. داپلر تحقیقات بیشتری در این زمینه انجام داد. او به این نتیجه رسید که اگر غواصی هنگام صعود در عمق 10 فوتی بمدت دو دقیقه توقف کند تشکیل حبابها به میزان قابل ملاحظه ای کاهش خواهد یافت او همچنین کشف کرد که اگر توقف ایمنی در عمق 20 فوتی به مدت یک دقیقه باشد و پس از آن توقف دیگری در عمق 10 فوتی به مدت 4 دقیقه انجام شود امکان تشکیل حبابها کمتر نیز میشود اما چون توقف ایمنی دوم کمی طولانی بود آنها دو توقف را با هم ادغام کردند یعنی اگر میخواهید تا عمق 33 فوتی یا بیشتر غوص کنید پیشنهاد می کنیم در عمق 15 فوتی به مدت سه دقیقه توقف کنید این کار اجباری نیست و تنها جنبه احتیاط آمیز دارد اگر این توقف انجام نگیرد نباید از نظر روحی برای غواص نگرانی و تشویش بوجود بیاید بسیاری از قایق های غواصی یک قطعه آویزان دارند که آن را یک سوی قایق می اندازند این قطعه ممکن است لوله  PVC باشد که با خطوطی در انتهای آن در عمق 15 فوتی معلق است این قطعه باعث میشود غواص (یا گروه غواصان) به راحتی بتوانند تا سه دقیقه پس از غوص آویزان بمانند. بعضی از قایق ها به این قطعه یک اسکوبا یا یک رگلاتور هوای رزرو که دارای شلنگ طولانی است نیز وصل می کنند تا غواصی که با کمبود هوا روبه رو شده است بتواند از آن بعنوان منبع هوا استفاده کند . بالا آمدن با خط لنگر یا خط شناوری و توقف در عمق 15 فوتی نیز یک روش جایگزین محسوب میشود با این وجود بسیاری از غواصانی که از خط لنگر استفاده می کنند ممکن است لنگر را از ته آب جدا کنند بهخاطر استفاده از قطعه آویزان ارجح است در بسیاری از دریاچه هایی که دارای آب تمیز و مطبوع هستند ، غواص میتواند به راحتی بایستد یا روی زانو در کف آب بنشیند مطابق روش نیروی دریایی آمریکا هنگام سنجش عمق لزوما" این کار باید در سطح سینه انجام شود.به منظور جلوگیری از انقباض و انبساط  شدید هواپیماهای تجاری هنگام تغییر ارتفاع ، فشار داخلی را تا حدود atm  4/3 کاهش می دهند . این فشار معادل فشار در عمق 8000 فوتی است یعنی اگر کسی بعد از غواصی فورا" سوار هواپیما شود احتمال ابتلا به بیماری فشاربرداری وجود دارد. اگر چه در این زمینه نظر قاطعی بیان نشده است اما طی سالیان متمادی پیشنهادهای متفاوتی داده اند یکی از توصیه ها این است که غواص تا زمانی که به گروه D  در جدول اعتباری وقفه های سطح نرسیده است پرواز نکند پیشنهاد دیگر این است که پس از غوص بدون فشاربرداری 12 ساعت و بعد از غوص همراه با فشاربرداری در جایی که سقفی بوجود آمده است ، 24 ساعت صبر کند بعضی هم توصیه کرده اند بعد از هر نوع غوصی 24 ساعت صبر کند آخرین پیشنهاد از همه روشها ایمن تر است اما ممکن است عملی ترین روش نباشد در اغلب کامپیوترهای غواصی چراغی وجود دارد که شاخص « انتظار برای پرواز» است این مساله بیانگر اهمیت روش نگه داشتن کامپیوتر بعد از آخرین غوص تا هنگامی که چراغ OK علامت دهد است . آخرین تحقیقات DAN  میگوید که روش عاقلانه این است که حداقل تا 18 ساعت بعد از غواصی پرواز نکنید . اگر غواص ، غوص بسیار عمیقی انجام داده است یا چند روز متوالی غوص کرده است ، عاقلانه است که حتی مدت زمان بیشتری صبر کند و نکته آخر اینکه اگر غواصی عملیات اتاق فشار را انجام داده است باید پیش از پرواز 72 ساعت صبر کند. غواصی در ارتفاع زیاد احتمال ابتلا به DCS  را افزابش میدهد اگر چه درست نیست ، اما فرض کنیم غواصی تصمیم میگیرد در دیاچه ای در ارتفاع 18000 فوتی  غوص کند فشار اتمسفر atm  5/0 خواهد بود اگر غواص به عمق 34 فوتی ( در آب تمیز و تازه ) غوص کند ، فشار مطلق atm 5/1 خواهد بود ( 1 از آب و 5/0 از هوا ) رفتن به سطح آب باعث میشود فشار از 5/1 به 5/0 تغییر کند، یعنی نسبت یک به سه. به یاد دارید که هالدان گفته بود اگر فشار هوا به نسبت دو به یک کاهش یابد شخصی به DCS   مبتلا میشود . بنابراین احتمال بروز DCS  در فشار بالا افزایش می یابد این غواص تا چه عمقی می تواند غوص کند تا فشار با نسبت دو به یک تغییر یابد؟ فقط عمق 17 فوتی . در عمق 17 فوتی فشار atm  0/1 است ( 5/0 از هوا و 5/0 از آب) صعود بسوی سطح آب از عمق 17 فوتی باعث  تغییر فشار از atm 0/1 به atm  5/0  میشود و نسبت تغییر فشار دو به یک است . بیماری فشاربرداری در صعود سریع از عمق 17 فوتی بروز می کند. دریاچه تاهو در نوادا در ارتفاع 229/6 فوتی که ارتفاع زیادی است قرار دارد اگر شما به یک فروشگاه غواصی در این زمینه بروید . جدولهای فشاربرداری خاصی برای غواصی در این دریاچه می یابید اغلب کامپیوترهای غواصی اگر در سایت غواصی و پیش از وارد شدن به آب روشن شوند ارتفاع منطقه را نیز در محاسبات خود لحاظ می کنند . موارد زیر شانس ابتلا به DCS  را در غواصان افزایش می دهند :
·   غواصی در آب سرد  با عث کاهش د مای بد ن غواص می شود.گاز ها در ما یعا ت  سرد  بهتر از ما یعات گرم حل می شوند. به همین دلیل است که باز کردن در بطری سودای گرم باعث« انفجار »  آن می شود .اگر بدن غواص سرد باشد  نیتروژن در حد بسیار بیشتری جذب بدن او می شود .غواصی که در حال تلاش وفعالیت باشد   نیتروژن واکسیژن بیشتری نسبت به غواصی که در حال استراحت است  جذب می کند .بنابراین هر چه کار بیشتری هنگام غواصی انجام شود احتمال ابتلا به  DCS   بیشترخواحت شد خطر ابتلا بهDCS  در غواصان چاق بیشتر است .دوباره باید بگوییم که نیتروژن 3/5 بار بهتر درچربی حل می شود تا محیط آ بی .داشتن ایند کس تراکم بدن درحد 30 یا بالاتر به عنوان چاقی تعریف شده است فرمول محاسبه   BMI چنین است  وزن شما برحسب کیلو گرم که بر مجذور قد شما تقسیم می شود .در بیشتر از 40%  موارد و ضعیت شناوری ضعیف احتما ل بروزDCS بالا برده است . آب زدایی بدن شانس ابتلا بهDCS   را افزایش می دهد . طی دوره های غواصی اسکوبا آب بسیار زیادی بنوشید< همچنین در مواقع دیگر >  دوش آب گرم یا فرورفتن در وان آب گرم بعدازغواصی ممکن است منجربه بروزDCS  شود . گرم کردن بدن باعث خروج گازهااز حالت انحلا ل می شود چون آن ها درمایعات سرد حل می شوند .نشان داده شوده است که کمبود ویتا مین B6  باعث افزاش احتمال ابتلا به DCS   می شود رفتن به حد های   جداول فشار برداری  و غواصی های  چند روزه در حد افراط وخطر ابتلا به DCS را افزایش می دهد. تجمع اکسیژن باعث گشاد شدن رگها میشود که این امر به نوبه خود جذب نیتروژن را افزایش می دهد از حبس کردن نفس   ( نفس کشیدن و نگه داشتن نفس برای مدت کوتاهی ) بپرهیزید. یکی از تحقیقات DNA   نشان داده است که پس از غواصی حبابهای خاموش در بدن غواصان مسن تر بیش از غواصان جوانتر تشکیل می شوند تشکیل حبابهای خاموش در بدن غواصان نزدیک به 60 سال ، 30% بیشتر از غواصان 35-30 ساله بود . بنابراین اگر در آب سرد غواصی می کنید و یا زیر آب فعالیت زیادی دارید در جدول فشاربرداری از عمق بعدی و زمان بعدی استفاده کنید یا در استفاده از کامپیوتر غواصی محتاط باشید اگر چاق هستید نیر همین کار را بکنید. علاوه بر آن نرمش هم کنید مقدار زیادی آب بنوشید و پس از غواصی چند ساعت صبر کنید و بعد بدن خود را گرم کنید هر روز 50 میلی گرم  ویتامین B6  مصرف کنید از زمانهای حداکثر تعیین شده برای هر عمق در جداول یا کامپیوتر دور بمانید و اگر بمدت یکهفته یا بیشتر ، هر روز غواصی می کنید ، وسط آن یک روز به خود استراحت دهید تا بعضی از بافتهای نرم بدن فرصت بیابند و به فشارعادی اتمسفر برگردند و آخر اینکه هنگام غواصی بطور عادی نفس بکشید برای دوام بیشتر ذخیره هوا، هرگز نفستان حبس نکنید را به یاد داشته باشید که درمان بیماری فشاربرداری حدود 000/40 دلار برای شما هزینه خواهد داشت . دوید بوش در مجله DAN   الرت دایور شماره 8و7 سال 2004 میگوید : در سیگاری های حرفه ای احتمال بروز علائم حاد و شدید DCS  دو برابر احتمال بروز علائم خفیف بود تقریبا" 37% سیگاری های حرفه ای آسیب دیده علائم  حاد و شدید را بروز دادند در حالی که در حدود 24% غیر سیگاریها علائم حاد و شدید مشاهده شد. به نقل از DAN   غواصی که به DCI  مبتلا شده است ( هم   DCS  و هم AGE ) ، به احتمال قوی مرد است . (69%) بین 30 تا 49 ساله است (64%) با کامپیوتر غواصی کرده است (60%) و تعداد کل غوص هایی که در طول عمرش انجام داده ، 101 غوص یا بیشتر بوده است ( 2/44% ) همچنین اگر غواصی به DCI   مبتلا شود،بهترین توصیه  DAN   این است که پس از برطرف شدن همه علائم و عوارض ناشی از بیماری ، 4 هفته صبر کند و بعد دوباره سراغ غواصی برود مشورت با پزشکی که در زمینه DCI   با تجربه است نیز توصیه میشود . اگر باردار هستید غواصی نکنید جنین از طریق بند ناف ، نیتروژن موجود در جریان خون مادر را جذب می کند . پایین آوردن سطح نیتروژن در بدن جنین به سرعت بدن مادر انجام نمی شود و علت آن فاصله اضافی ناشی از بند ناف است نشان داده شده است که جنین هایی فشاربرداری شده گوسفند به DCS  مبتلا شدند در حالی که مادر آنها گرفتار بیماری نشد. همچنین اگر حبابها در بدن جنین تشکیل شوند ممکن است از طریق سوراخ اوال منتقل شوند، از ریه ها بگذرند و مستقیما" به مغز بروند و باعث انسداد شوند علاوه بر این اگر شخص باردار تحت درمان DCI  قرار بگیرد، فشار بالای اکسیژن در اتاق ممکن است منجر به نابینایی جنین شود.
  بيمـــاری فشـــار بـــرداری                              ترجمه :اروند حميد  
يك بطري در بسته حاوي نوشابه گاز دار را در نور نگه داريد .محتويات آن دقيقا" شبيه آب به نظر مي رسد اگر بطري را تكان دهيد .حبابها به سرعت به سطح آب مي روند .پس از آن ديگر حبابهايي
 كه تشكيل آنها كمي طول مي كشد ،توليد نمي شوند .ديگر توليد حبابها و جوش زدن آنها مشاهده نمي شوند .حالا در بطري را بازكنيد ،پس از انفجار گاز ،حبابهاي فراواني وجود دارد .در كمال تعجب خواهيد ديد كه براي مدتي جوش حبابها ادامه خواهد داشت .حالا تكليف شما اين است كه درب بطري حاوي نوشابه گاز دار را طوري باز كنيد كه هيچ حبابي تشكيل نشودآيا چنين چيزي ممكن است ؟بياييد فرض كنيم كه در پوش مخصوص روي بطري گذاشته شده است كه داراي يك و الو است .هنگامي كه و الو به مقدار بسيار جزئي باز مي شود .مقدار بسيار كمي گاز خارج مي شود .و الو فورا" بسته مي شود تا از خروج مقدار بيشتري از گاز جلوگيري كند. اگر اين كار را به دفعات بسيار زياد در يك دوره زماني انجام دهيد ،مي توانيد تكليف خود را با موفقيت به پايان برسانيد .گاز نوشابه خارج مي شود و ديگر حبابها توليد نمي شود.ما بايد آنچه را در هنگام فشار برداري نوشابه گاز دار اتفاق
مي افتد مورد تجزيه و تحليل قرار دهيم .هنگامي كه در بطري با سرعت باز مي شود ،گاز دي اكسيد كربن كه داراي فشار تقريبي psi 50 است و روي سطح آب قرار گرفته است ، به سرعت خارج شده و وارد اتمسفر مي شود .اين همان قضيه قديمي است كه گاز از جايي كه فشار بيشتر است به سوي جايي كه فشار كمتر است جاري مي شود .در حالي كه Co2 محلول در آب هنوز تحت فشار بالايي است ، مولكولهايي كه نزديك سطح آب قرار دارند پرسش خود را از آب بسوي هوا آغاز مي كنند . وقتي مولكولهايي سطحي از آب خارج ميشوند فشار در سطح آب كم شود
 و مولكولهايي زير سطح آب جاي آنها را بگيرند و اين روند ادامه مي يابد . بعضي از مولكولهاي co2  به اين ترتيب خارج  مي شوند ، اما بعضي ديگر راه بهتري براي خروج مي يابند . اگر هسته اي در اطراف پيدا شود ،مولكولهاي       co2 اطراف آن جمع مي شوند .اين هسته ممكن است يك ذره خاك و يا خراشي درون بطري و يا چيز ديگري  باشد .مولكول هاي co2 زيادي در اطراف آن ذره تجمع مي يايند و به سرعت حبابها ظاهر مي شوند . حبابها
به حد كافي  رشد مي كنند و بيليون ها مولكول را با هم به سطح آب مي برند .اين شيوه از صرف كردن وقت  براي حركت هر مولكول به تنهايي به سوي سطح ، كارايي بسيار بيشتري دارد.
حال اگر ظرف محتوي مايع به گونه اي طراحي شود كه بتوان در آن را كم  كم باز كرد ، مقداري از گاز كه از سطح آب خارج مي شود ، و باعث كاهش فشار در سطح آن مي شود ، توليد  جوشش و بي نظمي نخواهد كرد يعني اتفاقي كه هنگام باز كردن
 ناگهاني بطري نوشابه گاز دار افتاده ، تكرار نمي شود . تعدادي از مولكولهاي
Co2 به راحتي خارج مي شوند ،تعدادي از مولكولها به سطح آب يعني جايي  كه  فشار كاهش يافته است حركت ميكنند و مولكولهاي زيرين به سمت بالا حركت مي كنند تا فشار گاز درون بطري نوشابه يكسان شود .
فشار گاز آنقدر كاهش نمي يابد كه مولكول هاي  co2 فرصت تجمع در اطراف يك هسته و تشكيل حباب بدهد
اگر اين فرايند چند بار تكرارشود گاز نوشابه خارج مي شود ، بدون اينكه حبابي تشكيل  شود.
كار برد اين موضوع براي شما به عنوان غواصان اسكوبا چيست ؟ شما بطري نوشابه گاز دار هستيد كه هزاران هسته درونتان وجود دارد . پلاكت ها ،سلول هاي خوني و كلات ها        نمونه هاي بسيار جزئي از چيزهاي بسيار زيادي هستند كه در خون شما
 وجود دارند . زير فشار آب رفتن و سپس با سرعت بالا آمدن مانند به سرعت باز كردن در بطري نوشابه گاز دار است . شما در اثر تشكيل حبابها در خون و جاهاي ديگر بدنتان دچار dcs مي شويد .صعود آهسته پس از يك غوص عميق به گازي كه فشار بالايي دارد فرصت مي دهد بدون تشكيل دادن حباب ، بدن شما را ترك كند .حالا سوال اين است :" غوص كردن تا چه عمقي باع
تشكيل حبابهايي مي شود كه منجر به ابتلا بهdcs مي شوند ؟" جي .اس ها لدان در نيمه اول قرن بيستم كشفكرد كه اگر شخصي تا عمقي در آب پائين برود كه  فشار آن به نصف برسد ، امكان تشكيل حبابها وجود دارد .اين نسبت دو به يك است .
 هالدان اولين جدولهاي غواصي  را براي نيروي  دريايي انگليس ابداع كرد . اگر
غواصي در عمق 33 فوتي آ ب دريا غوص كند ، يعني جايي كه فشار 2 اتمسفر است و سپس با سرعت به سوي  سطح آب صعود كند ، امكان  تشكيل حباب وجود دارد . اين نسبت دو به يك است . اگر عمق غوص به 25 فوت محدود شود ، يعني جايي
 كه فشار 8/1 اتمسفر است و سپس به سوي سطح آب بالا رود ، فشار به نصف كاهش نمي يابد . حال پارايك  قدم فراتر مي گذاريم ،اگر غواصي تا عمق 66 فوتي يعني جايي كه فشار
3اتمسفر است ، است غوص كند و سپس به سوي عمق 33 فوتي (با فشار2 اتمسفر ) صعود كند ، احتمال بروز dcs نا چيز است ،چون اين نسبت سه به دو است .اگر شخصي به عمق 99 فوتي برود(فشار 4 اتمسفر ) و سپس
با سرعت به عمق 33 فوتي (فشار 2 اتمسفر ) صعود كند ، نسبت آن چهار به دو كه همان دو به يك است مي شود و احتمال بروز dcs  وجود دارد . پس از آناليز حباب ها ي كه در dcs تشكيل مي شوند ، آشكار شد كه اين حبابها
تقريبا" %100 از نيترو‍‍‍ژن تشكيل شده اند .پل برت ، دانشمند فرانسوي ،در 1880 هنگامي كه روي نمونه هاي _____  كار مي كرد ، متوجه اين موضوع شد . از آنجايي كه اكسيژن در فرا يندهاي  متا بوليسمي در
بدن مصرف مي شوند ودي اكسيد كربن نيز در مقادير بسيار جزئي در بدن يافت مي شوند و به راحتي نيز در آب حل مي شود ،پس منطقي است كه نيتروژن تنها عامل ابتلا به dcs  باشد نيتروژن در چربي 3/5 بار بهتر از آب حل مي شود. حبابها هاي نيتروژن
 نه تنها در محيط هاي آبي مانند خون  تشكيل مي دهند ،بلكه در محل ها يي كه چربي وجود دارد نيز به راحتي توليد مي شوند . حبابهاي نيتروژن در چربي هاي زير پوست ، ستون فقرات و مفاصل تشكيل مي شوند . غواصان چاق بايد واقعا" جانب احتياط را
 نگه دارند ، چون احتمال بروز dcs  در آنها بسيار زياد است .
در زير حبابهاي dcs و حباب age به ترتيب مقايسه شده اند :حبابهاي dcs هنگامي تشكيل مي شوند كه غواصي با سرعت بسيار زياد به سمت بالا حركت مي كند ، در حالي كه حبابهاي age هنگامي كه غواصي ضمن صعود نفسش را حبس مي كند ، توليد مي شوند .
 حبس كردن نفس باعث انبساط بيش از حد ريه ها مي شود و منجر به تزريق حبابها به درون جريان خون مي گردد.
حبابهاي dcs  معمولا" در سياهرگ ها يي كه فشار پاييني دارند تشكيل مي شوند و سپس در ريه ها به دام مي افتند ، اما حبابهاي age با زور به درون سرخگ ها برده مي شوند و بسياري از آنها در مغز گرفتار مي شوند
حبابهاي بيماري فشار برداري طي يك دوره زماني تشكيل مي شوند ،ولي همه حبابهاي age به طور همزمان
به درون خون هل داده مي شوند.
حبابهاي dcs عمدتا" از نيتروژن تشكيل شده اند ،در حالي كه حبابهاي  age محتوي هوا (%78 نيتروژن و%21 اكسيژن )هستند .حبابهاي dcs هم در خون وهم در بافت چربي تشكيل مي شوند ، اما حبابهاي age 
عمدتا" در جريان خون يافت مي شوند.
جدولهاي فشار برداري نيروي دريايي ايالات متحده آمريكا ، اولين بار در سال 1915 با استفاده از اطلاعات
حاصل از كشفيات هالدان ، رسم شدند . اين جداول در سال هاي 1937،1957 وسرانجام  1985 مورد ويرايش و تجديد نظر قرارگرفتند .حالا مهم است كه نحوه استفاده از جداول فشار برداري  مانند جدول naui   
طراح غواصي تفريحي padi ويا جدول فشار برداري نيروي دريايي ايالات متحده آمريكا را ياد بگيريم .
پيش از خواندن ادامۀ مطالب ، شما بايد بتوانيد از همۀ اجزاي جدول به خوبي سر در بياوريد .
حالا كه ياد گرفتيد چگو نه از جدول فشار برداري نيروي دريايي ايالات متحده آمريكا استفاده كنيد ، دو مساله
زير را حل كنيد:
1. غواصي به عمق 40 فوتي ميرود و زمان ته آب 135 دقيقه است . پس از ترك آب غواص به مدت يك ساعت و30 دقيقه روي سطح آب مي ماند . غواص دوباره وارد آب مي شود و به عمق 100 فوتي مي رود.
اين بار زمان ته آب 20 دقيقه است . آخرين استيج فشار برداري (اگروجود داشته باشد) چيست؟
غواص پس از ترك آب در كدام گروه تكرار شونده قرار مي گيرد ؟
2. غواصي به عمق 100 فوتي مي رود و زمان ته آب 20 دقيقه است . پس از ترك آب غواص به مدت يك  ساعت و 30 دقيقه روي سطح آب مي ماند . غواص دوباره وارد آب مي شود و به عمق 40 فوتي ميرود اين بار زمان ته آب 135 دقيقه است . اخرين استيج فشاربرداري ( اگر وجود داشته باشد ) چيست؟
·                        غواص پس از ترك آب در كدام گروه تكرار  شونده قرار مي گيرد ؟ پس از حل كردن اين مسائل بايد گفته شود كه نتيجه بطور قابل ملاحظه اي متفاوت است اما عمق غوص ، زمانها و وقفه هاي سطح آب در هر دو مساله يكسان ميباشد. در اولين مساله احتمال بروز DCS  براي غواص وجود داشت . در مساله دوم بسيار بعيد است كه غواص به DCS  مبتلا شود اين نكته قانون بسيار مهمي در غواصي اسكوبا است : ابتدا غوص عميق تر را انجام دهيد . اين قانون با نام « نمايه غواصي طبيعي » شناخته شده است . غواصاني كه از كامپيوتر استفاده مي كنند
 معمولا" طبق نمايه هاي بر عكس عمل مي كنند يعني آنها هميشه ابتدا غوص عميقتر را انجام نمي دهند استفاده صحيح از كامپيوتر و دور ماندن از استيج فشار برداري ثابت نكرده اند كه در استفاده از نمايه هاي برعكس ، احتمال بيشتري براي ابتلا به DCS
وجود دارد نمي توان گفت اين امر به علت استفاده از جدول است . در اغلب دفترچه هاي ثبت وقايع غواصي مواردي وجود دارد كه براي ترسيم نمودار غواص ما ضروري هستند در هر غوص، توجه به نمايه غوصتان به دلايل متعددي مهم است براي مثال اگر بعد از
 يك غوص به مدت 4 ساعت بيهوش شديد نمايه ثبت شده عاملي تعيين كننده براي تصميم گيري در مورد درمان و باز گرداندن حيات به ما محسوب ميشود . اگر در نمايه ما غوصي 100 فوتي به مدت 30 دقيقه بدون استيج فشار برداري يا با فشاربرداري جزئي ثبت شده باشد
 آنگاه تلفن كردن به شبكه سوانح غواصي در مرحله اول كار قرار مي گيرد يادگيري نحوه ثبت كردن غوص در دفترچه ثبت وقايع بخش مهمي از هر دوره آموزشي غواصي اسكوبا را تشكيل مي دهد . در حال حاضر استفاده از كامپيوترهاي فشاربرداري بين غواصان بسيار
متداول است . اين دستگاهها وسائل الكترونيكي ظريفي هستند كه سطوح نيترو‍‍ژن در محفظه هاي بافتي مختلف در بدن غواص را نشان ميدهند استفاده از انها به غواص اجازه ميدهد در زير آب آزادي بيشتري داشته باشد و ثابت شده است كه وسايل مطمئن و قابل اعتمادي هستند
بدون وجود كامپيوتر ، غواص گرفتار جدول فشار برداري خواهد شد و اغلب اوقات براي غواصاني كه براي ورزش غوص مي كنند بسيار محدود است مثلا" اگر قصد داشته باشيد كه در عمق 100 فوتي غوص كنيد و زمان ته آب 15 دقيقه باشد وسپس به عمق 90 فوتي صعود كنيد ،
 هيچ راهي براي مشخص كردن مدت زماني كه مي توانيد در عمق 90 فوتي بمانيد وجود ندارد جداول نيروي دريايي آمريكا به شما مي گويند كه حداكثر زمان ته آب در
 عمق 100 فوتي ، 25 دقيقه است در اين نقطه شما بايد با سرعت يك فوت در ثانيه صعود كنيد قانوني مبتني بر اينكه در راه صعودتان بايد در عمق 90
 فوتي توقف كنيد وجود ندارد شما بايد پس از ترك كردن ته آب ، طي 100 ثانيه ( با سرعت يك فوت در ثانيه ) از آب خارج شويد اما ما اغلب يه اين شيوه غوص نمي كنيم يك غوص
 معمولي در آب هاي گرم اقيانوس معمولا" به اين صورت است كه تا عمق 100 فوتي غوص مي كنيد و براي پنج تا ده دقيقه آنجا مي مانيد و سپس به سوي عمق كمتر حركت مي كنيد
 ممكن است در عمق 60 فوتي براي مدت كوتاهي به كاوش و جستجو بپردازيد و سپس امكان دارد براي يك دقيقه يا بيشتر به عمق 70 فوتي غوص كنيد و بعد از آن احتمالا" غواص بسوي
 عمق كمتر از 20 فوت بالا ميرود و آنجا مي ماند تا ذخيره هواي مخزن كم شود با استفاده از كامپيو